Τελευταία ακούμε συχνά τη λέξη Ευγνωμοσύνη. Έτσι δεν είναι; Και για να επιλέξατε να διαβάσετε αυτό το άρθρο ίσως να έχετε αναρωτηθεί σε τι χρησιμεύει, πως μπορεί να σας κάνει να νιώσετε καλύτερα ή πως μπορεί να σας βοηθήσει με οποιονδήποτε τρόπο είναι ο πιο σημαντικός για εσάς.

Συχνά λέω σε πολλούς ανθρώπους που επισκέπτονται το γραφείο μου πως ο τρόπος που λειτουργεί το σύστημά τους, ο εγκέφαλός τους, είναι τέλειος.

Πάντα με κοιτάζουν με απορία και έκπληξη όταν το λέω. Ίσως επειδή έχουμε συνηθίσει να βάζουμε μια ταμπέλα σε ότι μας απασχολεί. Να το βαφτίζουμε προβληματικό και μετά να ψάχνουμε τρόπο να το “φτιάξουμε”, να “διορθώσουμε” το πρόβλημα.

Τίποτα δεν είναι λάθος.

Τίποτα δεν είναι προβληματικό.

Απλώς εμείς έχουμε πρόβλημα με το πώς λειτουργεί.

Και από κει ξεκινάει το πρόβλημα.

Σας μπέρδεψα;

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα από τη δική μου ζωή για να σας ξεμπερδέψω.

Σήμερα το πρωί ξύπνησα σ’ ένα όμορφο δωμάτιο, σ’ ένα αναπαυτικό κρεβάτι με καθαρά σεντόνια. Δυο χεράκια ήταν απλωμένα πάνω και ένιωθαν ασφάλεια. Ένιωθα κι εγώ ασφάλεια.

Αναπνέω και αναπνέει και αυτό το πλασματάκι.

Η μέρα μου ξεκινάει με την επίγνωση πως μου δόθηκε άλλη μια μέρα.

Τι δώρο!

Θα το φυλάξω σαν τα μάτια μου και θα φερθώ σαν να μου χαρίστηκε ο πιο πολύτιμος θησαυρός. Γιατί πολύ απλά είμαι από τους τυχερούς που κέρδισαν σήμερα αυτό το δώρο.

Χαζεύω το όμορφο και ζεστό δωμάτιο, παρατηρώ τα χρώματα, το πλασματάκι.

Βλέπω!

Δεν ξέρω αν το θυμάστε αλλά δε βλέπουν όλοι.

Σηκώνομαι απ’ το κρεβάτι και παρατηρώ ότι τα πόδια μου κάνουν ότι τους πω. Το σώμα μου με ακούει και κάνει ότι θέλω. Έχω ένα γερό, υγιές σώμα. Μένω σε αυτό. Αναπνέω σε αυτό. Το ευγνωμονώ και μαθαίνω να το ακούν κι εγώ για να το διατηρήσω υγιές.

Δεν έχουν όλοι ένα υγιές σώμα. Το ξέρετε αυτό. Έτσι δεν είναι; Και πιστέψτε με αυτοί οι άνθρωποι (και είναι πάρα πάρα πολλοί) δεν ασχολούνται καθόλου με το βάρος και τη γράμμωση τους. Εύχονται να ήταν ξανά υγιείς και ας είχαν ένα σώμα με ατέλειες. Τώρα θα φαινόταν τέλειο.

Ακούω την πρώτη καλημέρα από τον σύντροφό μου. Έχω μια οικογένεια.

Πολλοί δεν έχουν. Κάποιοι δεν είχαν ποτέ, κάποιοι την έχασαν.

Εγώ έχω.

Μπορώ να γράψω αμέτρητες σελίδες για όσα ακολούθησαν την μέρα μου και νιώθω ευγνωμοσύνη γι’ αυτά.

Και αυτή είναι η βάση.

Όλα τα’ άλλα έρχονται μετά.

Το πώς νιώθω για ότι έχω.

Αν παρατηρώ τι έχω.

Αν παρατηρώ ότι πολλοί δεν το έχουν.

Όχι για να νιώσω ανώτερος. Αλλά για να νιώσω ευλογημένος και να προσπαθήσω να τιμήσω αυτή την ευλογία όσο περισσότερο μπορώ.

Έχω την επιλογή να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου γκρινιάζοντας για όσα δεν έχω, δεν είχα ποτέ και όσα δεν είμαι.

Έχω όμως και την επιλογή να αναγνωρίσω όσα έχω και όσα είμαι, να νιώσω ευγνωμοσύνη γι’ αυτά και να προσπαθήσω να τα εξελίξω.

Η επιλογή είναι αποκλειστικά δική μου.

Η ευθύνη για την επιλογή είναι αποκλειστικά δική μου.

Η δύναμη να αναλάβω την ευθύνη και να κάνω την καλύτερη επιλογή για’ μένα και για τους άλλους ανθρώπους, αποκλειστικά δική μου.

Και είμαι στ’ αλήθεια ευγνώμων έως το άπειρο γι’ αυτό!